Muzeum Sztygarka wystawa Pilecki: ciekawa wystawa i spotkania w marcu

Muzeum Sztygarka wystawa Pilecki: ciekawa wystawa i spotkania w marcu

Rotmistrz Witold PIlecki to oficer Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, dobrowolny więzień KL Auschwitz, oficer Komendy Głównej Armii Krajowej i „NIE", więzień polityczny, który stał się ofiarą mordu sądowego okresu stalinowskiego. Twórcą wystawy jest Stowarzyszenie Solidarność Walcząca.

W dąbrowskim muzeum w marcu odbywają się także co niedzielę spotkania związane z historią i losami żołnierzy wyklętych. Podczas najbliższego, 9 marca o godz. 16.00, Leszek Żebrowski opowie o tym, o co walczyły Narodowe Siły Zbrojne.

PILECKI Witold (1901-1948) Pochodził z rodziny o patriotycznych tradycjach, której część majątku uległa konfiskacie za udział w Powstaniu Styczniowym. Był jednym z pięciorga rodzeństwa, wychowywanego w duchu miłości do Ojczyzny i kultu dla kraju przodków. Ze względu na miejsce zamieszkania – na dalekiej północy Rosji, rodzina Pileckich - dla pogłębiania znajomości języka polskiego i historii – pieczołowicie podtrzymywała więzi rodzinne. Z tych samych powodów matka - Ludwika Pilecka, w 1910 roku zamieszkała wraz z dziećmi w Wilnie. Tam Witold rozpoczął naukę w szkole handlowej i związał się z nielegalnie działającym skautingiem, uważanym przez rząd carski za organizację antypaństwową.

Po wybuchu I wojny światowej, ucząc się w Orle - małym kresowym miasteczku na Mohylowszczyźnie, założył pierwszy zastęp harcerski i zaczął współorganizować kółka samokształceniowe. Jesienią 1918 roku powrócił do Wilna, by kontynuować naukę. Związał się wtedy z grupą starszych harcerzy, którzy przystąpili do oddziałów organizujących samoobronę. Na przełomie lat 1918 i 1919 oddziały te przejęły władzę w mieście. Jednak wojska bolszewickie -o wiele silniejsze - zmusiły obrońców do jego opuszczenia. 5 stycznia 1919 r. Witold Pilecki wraz z obrońcami Wilna przedostał się do oddziału Wojska Polskiego i walczył z nim do jesieni 1919 roku. Po ustabilizowaniu się frontu Witold został zdemobilizowany i wrócił do nauki w wileńskim gimnazjum. Na wieść
o polsko-bolszewickiej wojnie w lipcu 1920 roku ponownie wstąpił w szeregi wojska polskiego
i w sierpniu tegoż roku uczestniczył w bitwach na przedmieściu Warszawy.
Gdy wybuchła II wojna światowa, walczył ze swoim szwadronem do 17 października 1939 roku. Po jego rozwiązaniu nie złożył broni, lecz przeszedł z ułanami do konspiracji. Oddział Pileckiego był zaczątkiem organizacji pod nazwą Tajna Armia Polska, założonej w Warszawie w listopadzie 1939 roku, w której Witold pracował jako szef sztabu.
W porozumieniu z dowódcą Tajnej Armii Polskiej i za wiedzą Komendanta Głównego Związku Walki Zbrojnej gen. „Grota” Roweckiego, Witold Pilecki pozwolił ująć się Niemcom (19.09.1940 r.)
i wywieźć do KL Auschwitz, by naocznie rozeznać sytuację w obozie i przekazać o niej meldunki na zewnątrz, zorganizować wojskową konspirację i uczynić przygotowania do walki zbrojnej przeciwko załodze SS. Do zamierzonych działań jednak nie doszło, gdyż Związek Organizacji Wojskowej Pileckiego, działający do 7 marca 1943 roku, nie otrzymał na nie żadnego wsparcia ani też zgody
z zewnątrz.
W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 roku, wraz z dwoma współwięźniami, uciekł z obozu. Będąc na wolności, usiłował skłonić dowództwo AK do zorganizowania planowanego wcześniej ataku, by wywołać powstanie wewnątrz obozu i uwolnić jak największą ilość więźniów.
Gdy wybucha Powstanie Warszawskie, otrzymuje rozkaz tworzenia organizacji „NIE” („Niepodległość”) i uczestniczenia w walkach. Przyłącza się jednak do zgrupowania „Chrobry II”.
Po upadku Powstania dostaje się do niemieckiej niewoli. Do końca wojny jest więźniem
w oflagu Murnau.
W końcu 1945 roku przedostaje się do Włoch i rozpoczyna pracę konspiracyjną – chce tak wyprowadzić żołnierzy AK, by nie wpadli w ręce sowietów.
W dniu 8 maja 1947 roku zostaje zatrzymany przez Urząd Bezpieczeństwa i oskarżony
o przynależność do nielegalnej organizacji. Po bestialskich torturach umiera, 25 maja 1948 roku w warszawskim więzieniu na Mokotowie, od strzału w tył głowy. Miejsca pochówku jego ciała nigdy nie znaleziono.

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!