Uroczystość rozpoczęła się w Kościele pw. Przemienienia Pańskiego, podczas mszy ks. Proboszcz Andrzej Kowaliński podczas homilii nawiązał do historii tragicznych wydarzeń tamtego dnia 13 lipca 1929 roku. Po mszy świętej w celu złożenia hołdu przeszedł pochód pod pomnik mjr Ludwika Idzikowskiego. Prezes tucznawskich strażaków Adrian Przybyła w asyście z Zygmuntem Skorusem i Andrzejem Bańkowski złożyli wieniec pod pomnikiem aby uczcić tragiczny wypadek. Kwiaty złożyła także dyrektor Zespołu Szkolno – Przedszkolnego nr 6 w Tucznawie p.Katarzyna Borzęcka oraz wiceprzewodniczący Rady Miejskiej p. Artur Borowicz. Symboliczne znicze zapalili: naczelnik Centrum Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miejskiego p. Ireneusz Ryl, , radny Radny Miejskiej p. Sławomir Żmudka, strażacy OSP a także członkinie Koła Gospodyń Wiejskich. Honorową warte pełnili jak dawniej członkowie Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej.
Prezes OSP Adrian Przybyła wspomniał o powstaniu obelisku i jak ważne jest to wydarzenie w historii Tucznawy. Podziękował za udział wszystkim uczestnikom obchodów którzy zaszczycili to ważne patriotyczne wydarzenie. „Jestem dumny że mogli wspólnie zapisać się na nowych kartach historii dzielnicy Dąbrowy Górniczej w której mieszkamy, że razem oddaliśmy hołd budowniczym pomnika” – dodał na koniec.
Następnie pochodem udano się do Muzeum OSP i Regionu w budynku OSP Tucznawa, na wystawę poświęconą mjr Ludwikowi Idzikowskiemu gdzie można było dokonać pamiątkowego wpisu do Kroniki OSP.
Historia pilota
Od kwietnia 1926 roku Ludwik Idzikowski pracował jako pilot oblatywacz przy Polskiej Misji Wojskowej Zakupów we Francji. Stamtąd drogą powietrzną sprowadzał zakupione przez Polskę samoloty francuskiej produkcji. W okresie tym rozpoczął także przygotowania do pokonania Atlantyku ze wschodu na zachód. Inaczej niż jego poprzednicy, w trudniejszym kierunku zachodnim, przeciwnym do wiatrów. Do tej pory, próby takie nie powiodły się, a Atlantyk pokonano jedynie w kierunku wschodnim. Z uwagi na brak zainteresowania polskich władz wojskowych, Idzikowski czynił na własną rękę przygotowania do lotu. Wybrano samolot Amiot-123. Nawigatorem został major Kazimierz Kubala. Pierwsza próba miała miejsce 3 sierpnia 1928 roku. Samolot wystartował z lotniska Le Bourget pod Paryżem.
Po pokonaniu dystansu 5 200 km załoga zauważyła spadający poziom oleju. W tej sytuacji piloci zdecydowali się na powrót.
Drugą próbę przelotu nad Atlantykiem załoga w tym samym składzie podjęła 13 lipca 1929 roku. Wystartowali jak poprzednio z podparyskiego lotniska Le Bourget. Po pokonaniu dystansu 2 140 km w następstwie nieregularnej pracy silnika piloci zdecydowali się awaryjnie lądować na skalistej wyspie Graciosa w archipelagu Azorow. Podczas przyziemienia na polu maszyna wpadła na niewidoczny wał z kamieni i skapotowała. Samolot spłonął. W katastrofie poniósł śmierć Ludwik Idzikowski, natomiast Kazimierz Kubala odniósł niewielkie obrażenia.
Zwłoki majora Ludwika Idzikowskiego przetransportowano na szkolny szkuner gaflowy ORP Iskra. Zwłoki Idzikowskiego witano z honorami w porcie w Gdyni, do którego dotarły 17 sierpnia. Dwa dni później polski pilot został pochowany na stołecznym Cmentarzu Powązkowskim. Spoczęły na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Powstanie obelisku
Uroczystości poświęcone Idzikowskiemu odbywały się na terenie całego kraju. Organizowano akademie, odczyty, nadawano imię bohaterskiego lotnika ulicom miast. Podobnie było w Tucznej Babie, a organizacją całości zajęła się drużyna Ochotniczej Straży Pożarnej, utworzona w 1928 r. Pomysłem zajął się Prezes OSP Tomasz Dyner oraz lotnik i miejscowy patriota, żołnierz Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego - Józef Stychno. Na bloku kamiennym wykuto napisy: "Cześć śp. lotnikowi L. Idzikowskiemu 13.VII.1929", na dole napis "wyk. 17.VII.1929". Na wniosek prezesa OSP Tomasza Dynera ustawiono obelisk na placu szkolnym, przy trakcie prowadzącym ze Sławkowa w stronę Siewierza. Odlew podobizny Idzikowskiego wykonano w odlewni w Krakowie. Wmurowano także tablicę pamiątkową z napisem "Dla sławy polskiego lotnictwa zginął w przelocie przez Atlantyk w dniu 13 lipca 1929". Zwieńczeniem obelisku było śmigło samolotowe, które zamontowano na jego szczycie. W czasie Drugiej Wojny Światowej Niemcy zniszczyli pomnik. W okrojonej wersji stoi do dzisiaj. Częściowo został odnowiony w 2010 roku.
POLECAMY PAŃSTWA UWADZE:
a
Polskie skarby UNESCO: Odkryj 5 wyjątkowych miejsc
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
