Na brak pracy w PGR-ach nie narzekali. Co z życiem towarzyskim? Tak wyglądała rzeczywistość na wsi kilkadziesiąt lat temu

Dla wielu wsi PGR-y były ratunkiem. W miejscu, gdzie były tylko domy, kościół i okoliczny sklep, tworzenie gospodarstw dawało szansę na stabilną pracę i wykorzystanie zasobów ziemi. Przez wiele lat tworzyło się tam życie zawodowe, edukacyjne i towarzyskie. Mieszkańcy nie musieli martwić się o lokum, często w ramach „pegieerów” prowadzono przedszkola, szkoły i świetlice. Sąsiedzi służyli pomocą na tyle, ile mogli.

Zobacz, jak mieszkało się kiedyś na wsi: Drewniane chaty i dachy ze słomianej strzechy. Zobacz tradycyjne chałupy na archiwalnych zdjęciach

Pracownik danego „zakładu” oprócz godnego wynagrodzenia, mógł liczyć na dodatki, np. węgiel na zimę, mleko, obiad dla dziecka w stołówce, czy kilka arów działki. Nie oznacza to, że było łatwo, praca na roli była ciężka, początkowo wykonywana ręcznie. Z biegiem lat ośrodki pracy stawały się zmechanizowane, a rolnictwo stało się pokaźną wartością. W latach 70. łączono PGR-y w przedsiębiorstwa wielozakładowe, ale wielkie ośrodki nie spełniły przewidzianej roli. Do końca 1993 roku wszystkie punkty rolnicze postawiono w stan likwidacji.

Większość PGR-ów sprywatyzowano, niektóre zostały pod skrzydłami państwa lub trafiły w ręce indywidualnych rolników. Tam, gdzie gospodarstwa były jedynym pracodawcą, znacznie obniżył się poziom życia. Jeszcze na początku XXI wieku państwo próbowało pomóc byłym rolnikom, organizując programy aktywizujące.

Dziś o PGR-ach można dowiedzieć się od ich pracowników, ich historię przypominają też muzea i wystawy. To, jak wyglądała praca na roli w drugiej połowie XX wieku, uwieczniły też fotografie.

Jak wyglądało życie w PGR-ach? Zobacz zdjęcia